Δίνουμε καλές εξετάσεις;

Ο σοφός Παροιμιαστής προτρέπει να είναι η διαγωγή μας ενώπιον του Θεού και ενώπιον των άνθρώπων επαινετή: «Προνού καλά ένώπιον Κυρίου και άνθρώπων» (Παροιμ. γ' 4). Παραπλήσιες προτροπές απευθύνει και ο απόστολος Παύλος στην πρός Ρωμαίους επιστολή, όπου γράφει: «Προνοούμενοι καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων» (Ρωμ. ιβ' 17). αλλά και στη Β' πρός Κορινθίους επιστολή: «Προνοούμενοι καλά ού μόνον ενώπιον Κυρίου, αλλά και ενώπιον ανθρώπων» (Β' Κορ. η' 21).
 
Η κύρια έννοια των τριών αυτών παραλλήλων χωρίων είναι το να προσέχουμε στη ζωή μας, στις συναναστροφές και τη συμπεριφορά μας και να δίνουμε καλές εξετάσεις ενώπιον Θεού και ανθρώπων.

Πότε δίνουμε καλές εξετάσεις ενώπιον του Θεού; Όταν ζούμε ζωή αληθινής θεοσέβειας. Ένας αρχαίος ερμηνευτής, ο Προκόπιος Γαζαίος, παρατηρεί: «Πρό πάσης άλλης εννοίας, διανοού έμπροσθεν μέν Θεού τό πρός αύτόν εύσεβές». Πριν  από κάθε άλλη σκέψη σου, σκέψου πώς θα  εκδηλώσεις την ευσέβειά σου στον Θεό. Και ο απόστολος Παύλος στην προς Τίτον επιστο­λή του μας προτρέπει να ζήσουμε στην παρούσα ζωή με ευσέβεια (β' 12). Τότε είναι επαινετή η δι­αγωγή μας ενώπιον του Θεού, όταν απ' όλα πιο πολύ μας απασχολεί «ή τού Θεού εύαρέστησις», όταν καλλιεργούμε ένθεο ζήλο και αγάπη προς τον Θεό, όταν έχουμε την ασφαλή πληροφορία της αγαθής συνειδήσεως ότι πορευόμαστε σύμ­φωνα με το άγιο θέλημα του Θεού.

Ο απόστολος Παύλος είχε την παρρησία να λέει: «Εγώ πάση συνειδήσει αγαθή πεπολίτευμαι τώ Θεώ» (Πράξ. κγ' 1). Τον πληροφο­ρούσε η αγαθή του συνείδηση ότι ζούσε σύμ­φωνα με το θέλημα τού Θεού, «τό άγαθόν και εύάρεστον και τέλειον» (Ρωμ. ιβ' 2). Πο­θούσε να είναι σε όλη του τη ζωή «δούλος Θεού» (Τίτ. α' 1) και να υπηρετεί τον Κύριο με πλήρη αυταπάρνηση.
 
Το φωτεινό του παράδειγμα να ακολουθούμε κι εμείς. Να ευθυγραμμίζουμε τη ζωή μας σύμφωνα με το θέλη­μα του Θεού. Νσ βαδίζουμε με συνέ­πεια την οδό του αγιασμού. Να ζούμε με αληθινή θεοσέβεια!
 
Πότε δίνουμε καλές εξετάσεις ενώπιον των ανθρώπων; Όταν είμαστε εύεργετικοί, χρήσιμοι και ωφέλιμοι στούς άλλους! Ο έρμηνευτής Προκό­πιος Γαζαΐος σημειώνει ότι οφείλου­με «έμπροσθεν τών άνθρώπων» νά καλλιεργούμε «τό πρός αύτούς εύεργετικόν». Κι ο απόστολος Παύλος παρακινεί στην προς Τίτον επιστολή του να φερόμαστε στους συνανθρώπους μας μέ δικαιοσύνη (β' 12), που σημαί­νει ότι ούτε στή ζυγαριά θα τους κλέ­βουμε, ούτε με υπέρογκες τιμές θα πωλούμε τα προϊόντα μας, ούτε θα νοθεύουμε τα προϊόντα μας, ούτε την τέχνη μας θα την ψευτίζουμε. Αλλά θα είμαστε ευσυνείδητοι στο καθήκον μας, τίμιοι στην εργασία μας, ειλικρι­νείς στις συναλλαγές μας, ελεήμονες και πονετικοί στους συνανθρώπους μας. Κι όλα αυτά δεν θα τα κάνουμε από έπίδειξη ή από ανθρωπαρέσκεια, αλλά «έκ ψυχής», «ώς τώ Κυρίω», σαν να τα κάνουμε στον ίδιο τον Κύριο (Εφεσ. ς' 6-7).
 
Επίσης να προσέχουμε, «ώστε μηδενί διδόναι πρόφασιν σκανδάλου». Να μη δίνουμε σε κανέναν αφορμή να μας κατηγορήσει ούτε για πλαστογρα­φίες, ούτε για απόκρυψη αληθών στοι­χείων, ούτε για ψεύδη, ούτε για θυ­μούς, ούτε για άσεμνο ντύσιμο, ούτε για προκλητική συμπεριφορά.
Κι ακόμη να προσέχουμε οι λόγοι μας να είναι γλυκείς, για να μην πληγώνουν τους άλλους. Να είναι «άλατι ήρτυμένοι», αλατισμένοι, για να νοστι­μίζουν και να οικοδομούν. Τα αισθήματά μας να είναι φιλάδελφα προς τους συνανθρώπους μας. Οι άλλοι άνθρω­ποι διαισθάνονται αν τους αγαπάμε αληθινά ή υποκριτικά, αν είμαστε ειλικρινείς ή ανειλικρίνεις, αν έχουμε ιδιο­τέλεια ή ανιδιοτέλεια, αν έχουμε αγαθό ή πονηρό λογισμό.
 
Με δυο λόγια φροντίζουμε ώστε οτι­δήποτε λέμε ή κάνουμε να είναι «εις διδασκαλίαν» και «πρός οίκοδομήν» των συνανθρώπων μας (Ρωμ. ιε' 2, 4), να συμβαδίζουν τα λόγια με τα έρ­γα μας, να δίνουμε καλή μαρτυρία, να είμαστε «έπιστολή Χριστού», «γινωσκομένη και άναγινωσκομένη ύπό πάντων άνθρώπων» (Β' Κορ. γ' 2-3). Καταβάλλουμε φιλότιμη προσπάθεια να είναι η διαγωγή μας άψογη ενώπιον του Κυρίου και ενώπιον των ανθρώπων.
 
Αν δεν δίνουμε καλές εξετάσεις ενώ­πιον Θεού και ανθρώπων, γινόμαστε αφορμή να κακοσυσταίνεται το Ευαγγέλιο και να βλασφημείται το όνομα του Θεού στα έθνη. «Τό όνομα του Θεού δι' ύμάς βλασφημείται έν τοις έθνεσι» (Ρωμ. β' 24). Ενώ, αντίθετα, αν ακτινοβολούμε το φώς του Χριστού, δη­μιουργούμε ατμόσφαιρα γαλήνης και ειρήνης στο περιβάλλον μας, ζεστασιά στις ανθρώπινες σχέσεις, στηρίζουμε τους νέους στον άγιο φόβο του Θεού, δείχνουμε σε όλους αγάπη και καλο­σύνη και γινόμαστε αφορμή να δοξά­ζεται το άγιο όνομα του Θεοΰ. Διότι βλέπουν οι άνθρωποι τα καλά έργα μας και δοξάζουν «τόν πατέρα ήμών τόν έν τοις ούρανοίς» (Ματθ. ε' 16).

Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”